พิมพ์
หมวดหลัก: สาระการพัฒนาสังคม ม.ต้น
หมวด: สค21001 สังคมศึกษา
ฮิต: 827

บทที่ 2

ประวัติศาสตร์ทวีปเอเชีย

ประวัติศาสตร์สังเขปของประเทศในทวีปเอเชีย

         ประวัติศาสตร์สังเขปของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ประเทศจีน หรือสาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นประเทศที่มีความเจริญรุ่งเรื่อง และมี อารยธรรมยาวนาน ประเทศจีนี้เป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออก มีประชากร มากที่สุดในโลก คือประมาณหนึ่งในห้าของประชากรโลก โดยประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวจีนฮั่น มีพื้นที่กว้างใหญ่ขนาดเป็นอันดับ 3 ของโลกั

ประเทศจีนมีพรหมแดนติดกับ 15 ประเทศ คือเวียดนาม ลาว พม่า อินเดีย ภูฎาน สิกขิม เนปาล ปากีสถาน อัฟกานิสถาน ทากิจสิถาน คาซัคสถาน รัสเซีย มองโกเลีย และเกาหลีเหนือตั้งแต่ก่อตั้งสาธารณรัฐเมื่อปี   พ.ศ. 2492 ประเทศจีนอยู่ภายใต้การปกครองของ พรรคคอมมิวนิสต์  ติดต่อสื่อสารโดยใช้ภาษาจีนกลาง เป็นภาษาประจำชาติ 

คำว่า จีนแผ่นดินใหญ่ ใช้เรียกส่วนของจีน ที่อยู่ภายใต้การปกครองของ สาธารณรัฐประชาชนจีน (ส่วนใหญ่จะยกเว้นเขตบริหารพิเศษ 2 แห่ง คือฮ่องกง และมาเก๊า) ปัจจุบันสาธารณรัฐประชาชนจีนและประเทศญี่ปุ่นี้เป็นมหาอำนาจในภูมิภาคเอเชีย มีเศรษฐกิจ และกำลังทางทหารใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชีย สาธารณรัฐประชาชนจีนมีเมืองหลวงคือกรุง ปักกิ่ง

การปฏิวัติครั้งแรก (  พ.ศ. 2454 ) 

 การปฏิวัติครั้งแรกของจีนเกิดขึ้นเมือปี   พ.ศ. 2454 ซึ่งเป็นการโค่นล้มอำนาจการปกครองของราชวงศ์ชิง โดยการนำของ ดร. ชุน ยัตเซน หัวหน้าพรรคก๊กมินตั๋ง

เพื่อความสำเร็จในการแก้ปัญหาของของประเทศชาติดร. ซุน ยัตเซ็น ผู้นำฯ จึงได้ ประกาศอุดมการณ์ของการปฏิวัติ 3 ประการเรียกว่า “ลัทธิไตรราษฎร์” มีหัวข้อดังนี้   

1. ประชาธิปไตย มีการปกครองในระบอบสาธารณรัฐประชาธิปไตย และมีรัฐธรรมนูญ เป็นกฎหมายสูงสุดในการปกครองประเทศ 

2.ชาตินิยม ต้องขับไล่อำนาจและอิทธิพลของต่างชาติออกไปจากจีน 

3.สังคมนิยม มีการจัดสรรที่ดินให้แก่เกษตรกร

การปฏิวัติครั้งที่สอง (  พ.ศ. 2492 ) 

 การปฏิวัติของจีนครั้งที่สอง ในปี   พ.ศ. 2492 เป็นการปฏิวัติภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติลง ภายใต้การนำของ เหมา เจ๋อตุง ผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์จีน เปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสาธารณรัฐประชาธิปไตย เข้าสู่ระบอบสังคมนิยมหรือคอมมิวนิสต์  โดยนับวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 ซึ่งเป็นวันสถาปนาประเทศจีนใหม่หรือที่เรียก อย่างเป็นทางการว่า "สาธารณรัฐประชาชนจีน" โดยการปฏิวัติมีสาเหตุซึ่งสรุปได้ดังนี้   

1.ปัญหาความเสื่อมโทรมทางเศรษฐกิจและความยากจนของประชาชน ซึ่งรัฐบาลของ ประธานาธิบดี เจียง ไคเช็ค ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ 

2.การเผยแพร่อุดมการณ์คอมมิวนิสต์ในประเทศจีน เพื่อมุ่งแก้ไขปัญหาความยากจน ของราษฎร โดยให้ความสำคัญแก่ชนชั้นผู้ใช้แรงงานและเกษตรกร และเป็นศัตรูกับชนชั้น นายทุน